Zambak
Kapı açılır ve adımlar başlar
Ceketimi savuran güzel rüzgarı okşayıp Yeşil bahçelerde dolaşmak isterdim Umudum kırılmadan,ellerim titremeden Vurmak isterdim en narin telin can damarına Gördüğüm en güzel akşamın üstünden geçerek Çiçekler,mis kokulu çiçekler dağıtmak isterdim gökyüzüne Kalıyorum çaresiz Soğuk Ellerim mordan bir kazak Sen az ilerde bir gemi beklersin Ellerinde mor çiçekler karanlık Bu gece Bu sessizlik Çizilmiş camda mutluluğun kaderi Ve uçurum sonsuzluğu olacak bir nehrin Dünya durunca Zambaklar doğacak cesurca Kapılar açılacak Adımlar kanatlanacak yeniden gökyüzüne kareminov 26310 |