GEÇMİŞE VEDASessizliğin gölgeleri duvarlarımda yüzüyor ışığı açıyorum kayboluyorlar. Keşke bu kadar kolay olsa her karanlık bir düğme kadar yakın olsa aydınlığa. Topluyorum anıları her köşeden karyolamın altına sıkışan bir çığlık kulaklarımı tırmalıyor tutuyorum kolundan sus işareti yapıyorum elimle uyandıracak şimdi geçmişi uyut uyutabilirsen yeniden. Valizi hazırladım tıkıştırıyorum içine hatıraları kapatmakta zorlandığım sarkan birkaç anıyı ayaklarımla bastırıyorum içine çekiyorum fermuarını derin bir ohh çekerek yaslanıyorum geriye. Gözlerimin kenarına biriken kederleri usulca avuçluyorum bir zarf bulup içine koyuyorum sıkıca yapıştırıyorum açılmasın diye. Valizimi sürükleyerek kapıdan çıkıyorum adımlarım cenaze merasiminde üstümdeki siyah elbisenin eteklerini çekiştiriyorum ölünün arkasından mini giymek doğru değil biliyorum açıkta kalıyor her güzellik fermuarı olsa da onu da kapatabilsem. Sessiz caddeleri arşınlıyorum nefes nefese denize bakan uçurumun kenarındayım bir tekmede uçurumdan aşşağıya yuvarlıyorum düşeceğini anlayan anılar çığlık çığlığa kulaklarımı ilelebet kapatıyorum ellerimle. Yorgun ve bitik vücudumu geldiğim yola çeviriyorum Ellerimin titremesini saklamak telaşı ile cebime sokuyorum cebimdeki zarf elimi yakıyor bir damla keder daha avucuma düşüyor. Alelacele postanenin yolunu tutuyorum kapısından süzülerek zarfı görevlinin gözüne sokar gibi uzatıyorum - nereye gidecek diyor adres yazılmamış kırmızı dudaklarım hafifçe tebessüm ediyor ’ Geçmişe’ diyorum...Geçmişe.. Ayvazım DENİZ |
Yazarız da
yerine ulaşmaz.
Çok güzel bir anlatım, duyguların
şiirle kaynaşımı.
tebrikler Deniz,
sevgilerimle..