Bilirsin...bilirsin hep hiçlik tarafından tutardım hayatı ölü zamanların ruhumu vuran hüznüyle mevsimler eskirdi soğuyan avuçlarımda bir ben solardım güzün hazin rengine dalından düşerdi bir yaprak ve ben benden kopardım kopardım kopardım kopardım. ben ki solgun günbatımlarından gelirdim dili yoktu aşkın ve biz konuşmazdık bir yanım hep yarım kalırdı yarım kalırdı her şey kurduğum tümce dinlediğim şarkı dilimde ki beste sevdiğim aşk yarım kalırdı yürek orta yerde ve hep bir daha bir daha yandıkça tutunurdum aşka yüreğim kalırdı alevli bir gül yangınında öylece yanmaya ölürdüm kolay değildi sevgili seni unutmak... |