Hayat İçinden küfürler.
Aslında çürüyen içim
Yüreğim buruşan Bozulan yıkılan hep ailem Eksik ve yok olmaya mahkum Bu lojman Lojman bir cehennem İçine girince yüzüme vuruyor Acilarin sicakligi Ve soylesene cici kız Küstah miyim Hayalperest bir ruhum mu var Saclarim dökülüyor Bahçedeki yeni dünya gibi Lojmanın duvarlarındaki çatlaklar gibi Kırıs kırış suratim Kömürlükte ki koku gibi pisliğin tekiyim gözlerde Tren rayları gibi inliyorum Yük dolu yillar geçerken Gözlerim bahçedeki eski çeşme Sımsıkı kapalı Açamıyor çocuklar Kapatamiyor yavrucaklar. Simdi yikilan lojman değil ben Yıkan işçiler değil yıllar Suç tren rayları değil İçindeki acılar Bahçedeki çamlar ne olacak ... |