SÖYLEYEMİYORUMBiten bir dostluğun sancısıdır apandist. Söyleyemiyorum; hemen karnımın sağ tarafında elimi tuttukça zonklaması azalan bir sancı var Tıp literatüründe apandistmiş adı benim dilimde kahpeliğin daniskası öyle habersiz öyle ani gelişi var ki patlama noktasına gelmeden daha çıkarmam lazım zehirlenmemek adına. Hâlbuki faydalı zannetmiştim vücuduma her daim farkına varmasam da işte aniden ben burdayım diyen kalleşliğin faturasını ödeten organ diye değiştirdim adını zannımca o da beni ödleklikle suçlayacak kim bilir. Tanıdık bir duygu aslında ne suçu var ki apandistin daha yürekte yediğimiz kazık dikdörtgeninin her bir köşesinin cilası sökülmemişken ve her gün biraz daha parlatılırken kızmak doğru mu sancıların git gellerine. Söyleyemiyorum; Elimi çeksem patlayacak biliyorum daha önce geliyorum demişti aslında aylar öncesinden de önce temizle etrafını yalan dostlukları sokma bünyene dedikçe henüz erken diyerek savsaklamamış mıydım iyi niyetimi paspas yapıp ayaklarına alın ’’lan ’’ basın temizlerim nasılsa demekten ağzımda tüy bitmişti kuşlar kıskanıp da tek tek alıp gitmişti tadı hâlâ damağımı dağlar durur söze dökülemeyen kelimelerim dilimde kurur. Elimde daha önce kıskandığım ve habersizce çaldığım kan gölüne banmış neşter hazır ol da bekle beni bugün son vereceğim bu keskin sancıya alışkınım ben nasılsa katlanırım acıya.. Ayvazım DENİZ |
ama muhteşem bir çalışma ve paylaşiım tebrik edewrim ustam
üstadem
karan