OKUDUM MEKTUBUNUgecenin sessizliğidir beni hüzünlendiren yokluğunda içimi bir kurt gibi kemirip seni düşündüren yoksa yaşadıklarım mıdır beni benden alıp götüren kurudu gözlerimin menbaı akacak yaş da kalmadı yüreğime sevda tohumu diye seni ektim gözyaşlarımla suladım filizlenmesi için sardı kokun her yanımı iki kişilik yaşıyorum artık göğsümün sol yanı barınağın oldu rüzgarım ol aldığım her nefeste yaşat beni yüreğinde ki kafeste razıyım görmesem de gün yüzü çeksem de çile sana yakın olmak bile güldürür yüzümü hani giderken bana bir zarf uzatmıştın yüzüme söyleyemediklerini kağıda dökmüştün bir de üstüne tenbih etmiştin ben uzaklaşmadan açıp okuma diye gözlerim yaşlı yüreğim buruk bir halde elveda diye başlayan mektubunu okudum her satırını okuduğumda yoruldum hıçkırıklara boğuldum suçum neydi sevmekten başka bilmiyorum bana kızıp mektubumu sakın atma diyorsun nasıl atarım her cümlede seni buluyorum hangi yöne dönsem karşımda sen ağlıyorum seni unutma mı isteme benden her yeni güne sen diye başlıyorum umutla yollarını gözlüyorum ah bir anlasaydın beni görseydin bende ki seni inandırabilseydim sevgime yüreğini anlam kazanırdı yaşamım doğardım yeniden işte o zaman ölümüne severdim seni ... Refik 17.07.2014 İstanbul |