tafra atmayın
bir güç çiziyor tuvalimizi
diri duygularımla
yine faka bastım
o anda eskidi anılar
anladım
şerefine kadeh kaldıracak dost yok
ada da
parsel parsel
sevse
kerpiç gönül tapusunu verirdim



bu sabah yine bakamadım aynaya
utandım
el sıkışamadım kendimle
öfkem hamal küfesinde
bakamadım bile ardımdan



dönüp baksam aynamdan geriye
biraz önce benle olanlar
çekip gittiler eleştiri yumaklarıyla
kendileri küsmüş bakmaya bakmaya aynaya
yüzler yüzleri ile kırışıp karışmış


eskiyen resimler geçiyor aynamdan
sesimdeki kişi benim
bu yüz kimin şimdi ?
gözlerim bana bakamıyor



alnıma çizgiler dolmuş
gamzelerim gülüşlerimi unutmuş
aslında suçu yok aynaların
günahlarımız yaralarımız karşısına geçince
hatırlamamak mümkün mü grinin her tonu suratları ?



yüzümün bende olanıyla yetinmeliyim
seyrederken aynamda beni
ben aynamda kalıyorum
giderken
karınca kolonisi maskeli sürülere
yüzüm aynalarda birikiyor





SERDAR SAN İZMİR , perşembe - 10.7.2014