Saçlarımın Dağ Yeli
Vefâlı kadının
Memleket saklıdır gülüşünde Her mekânda Kocaman güler Lâvântâ kokulu Giritli kadınlar Acısını gizler Hep bahardır Tuvalinde sakladığı mevsimler Çizdiği resimlerde siyah renk olmaz Bu yüzden Gönül evinde Eksik kalmış mısraları tamamlarken Unutur zamanı Aldırmaz etrafındaki insanlara Hep diktir başı Gecenin tenhalığında Okur memleket şiirlerini Mahalle dinler Çocuktur bir yanı Dağılınca gecenin saçları Düşler dünyasına daldırır ellerini Yıldızları ekler uçlarına Sessiz bir dua ile devam eder yoluna Sabırla işe koyulur Nakış gibi işler cümleleri Bazen elif gibi dik yazar Bazen dağınık bırakır Yolculuğa çıkacakmış gibi Demler sabahın ayazında elemi Karıştırır kalan renkleri Yeşili maviye düğümler Deniz kenarına iner Dalgalara bırakır yüreğinin sesini Islanan kanatlarını çırpmaya çalışan serçelere takılınca gözleri Buruk bir tebessüm kaplar yüzünü Dalar gider anılara Yağmurun kirpiklerine vuruşuyla irkilir Suskun yüreği dile gelir Kaderine yazdığı türküyü söyler sessizce Bakışları İzmir sevdalım Deniz Derya Giritli Gönül sesime, nefesinle ortak olan can dost, can arkadaşım Nurefşan ’ a sonsuz teşekkürlerimle. |
nurefşan hanım ın harika yorumu ayrı bir renk katmış şiirinize