ÜRYAN ETTİM
Muammaya açılan bir sırrın arkasında
Gördüm hicran-ı aşkın kapanmaz izlerini. Nesimi’ce giydiğim melâmet hırkasında Üryan ettim gönlümün divâne gizlerini. Gâh ağladım gâh güldüm döndüm kendi kendime Büyülü bir semahın coşkusuyla yükseldim. Gâh ateştim gâh küldüm söndüm kendi kendime Bir volkanın içinden lâv olup akan seldim. Kaderi umut bilip kedere boyun eğdim Nur yüzlü bir muradın hâyâline ram olup El uzatıp mehtaba yıldızlarına değdim Derdimde derman buldum dermanımda gam olup. Bir ışığın uğruna yörüngemden çıkmadan Pervaneye özenip kıvrandım yanmak için. Bir sabahı düşledim usanmadan bıkmadan Uyudum can verecek aşka uyanmak için. Gözlerimde ummanlar ciğerde köz taşıdım Aşkı damarlarımda dolaşan kan bilerek Bende beni fedâya âmâde öz taşıdım Saçıma ak düşüren yılları an bilerek. Hasan Hüseyin YILMAZ |
Kalemde güç önemli bir mihenk taşıdır. Hem de '' Enel Hak'' diyecek kadar. Kelime hazinesi ise mükemmel ötesi. birikim zaten ortada. sonuç itibarı ile, muhteşem bir şiir çıkmış ve bizlere okumak adına sunulmuş. Okumanın verdiği damak tadı ise tarifsiz. Şiir budur işte.
Tebrik ve her daim saygımla Sayın Yılmaz.