Sırtımızdan kaç kere vurulduk ta saymadık alışkanlığımızdan olsa gerek
Kaç kere evet yeniden bir daha yeni günle bir daha
demek için yalancı tebessümlere yalandan inandık
Sırtımız hedef bile bile

Vay be ilk defa okudum kaleminizi harikaydı kutlarım
Saygılarımla

Hay/at yaşanılanlardan ibaret ve yaşadıkça bir makara gibi üstüne saran. Can kendi bedenine emanet. Yaşadıkca ögrendigimiz çok şey var ve olacakta en başta küçük bir derdimiz sorunumuz oldugunda söylemesek dahi en güzel anlayan annelerimizdir. Masum bir cocuga adını sorsak suskun bir tavırla omuzlarını başına çeken tavırlarına şahit oluruz. İnsanız hepimizin kendine göre dertleri sorunları olması normal bir durumdur o durumdaki bakış acısı devreye girince yine kendimize büyük sorumluluk düşer makul mantıklı kararlar almak uygulamaktır asıl olan sevgi aşkta durum yine düz mantıktır yok elimden bir şey gelmiyor yok bir şey yapamıyorum zihniyeti teslimiyetci bir haldir. Hayat her şeye ragmen süreklilik sürdürebilirlik isteyen bir duygular bütünüdür. Başımıza gelenleri hayra yorma misyonudur. Topraga atılan her tohum başak olmaz kimi tohumlar yok olur gider yok olup giden tohumları düşünen bir çiftci varmıdır. Nedense bu sayfadan bir şiir okudugumda yorum uzayıp gidiyor. Kutlarım saygı ve selam ile.

Toprağımsın tarafından 7/6/2014 4:16:29 PM zamanında düzenlenmiştir.

"Ben yolu ezbere bilirim
çok vurulmuşumdur kör kurşunlarla"

ben çok iyi bilirim,o kaybolanlar vadisinin taşlı yollarını,yokuşlarını...çokçadır vurulmuşluğum var benim,o kör kurşun denilen kahpe avutuşlarla...

çok kaybolmuşumdur o soğuk vadinin
gün görmemiş loş yamaçlarında..."

o güneş yüzü görmemiş labirentlerinde çoktur attığım çığlıklar...yamandır üşüdüğüm sessiz ve bir mumun ışığına ve sıcağına hasret beklediğim sabahlara çıkmayan gecelerim...çoktur kendimi kaybedişlerim o loş vadinin sokaklarında...


"o yüzdendir içten içe yanmalarım
o yüzdendir dudaklarımın bu kadar soğuk oluşu
o yüzdendir güven bana diyen iki yüzlü sırtlanlarla
ölesiye dost oluşum..."

İşte bu yüzdendir ki,hep kendimedir yanmalarımın ateşinin sıcaklığı...bu yüzdendir,dudaklarımdan asla sıcak kelamların dökülmeyişi...o yüzdendir,sırtlanlar sofrasında,sırtlanlara meze olmadan ve onlarla dostluğum...

"ve bana yamuk yapana böylesine puşt oluşum.."

Kim ki bana yamuk yapar,hep onadır puştluğum...hep yamuklara ve sözünün içine edenleredir vurdukça vuruşum...duruşumdur,bana yamuk yapanlara puştça davranışım...


"korkuyu annemin gölgesine sarmaladım
ağladıkça hasretine gömülürüm
ben her sabah yeniden yaşamak adına dirilirim."

ben tüm korkularımı,annemim şefkatli sinesine sarmaladım...ona sığındım hep korkularımın depremlerinde...onda buldum güveni...sevgiyi...merhamet...vadilerde kaybolmamayı...sıradağlar gibi duruşuna dayadım sırtımı anneme...her sabah,dünya yeniden kurulur ve ben de her sabah,yaşamak adına kendi mabedimin küllerinden dirilirim...yeni güne...bahşedilen güne merhaba,ey hayat derim...

tebriklerim,kaybolanlar vadisinin betimlenmesindeki ustalığınıza,bakir imge ve kavramlarla vadiyi mısraların yüreğine sarmalamanıza ve tercüman olmanızaydı,kaybolanlar vadisini ruhuma tolere ettirmişlere...saygılarımla...