GERÇİ HER ŞEY ÜZGÜNDÜ
GERÇİ HER ŞEY ÜZGÜNDÜ
Gerçi her şey üzgündü Küskündü yüzüme al rengim-rengi dünyanın Şosede balıklar ,aynalara özenmiş bir sürahi su Kalabalık sokakların ayak sesleri Bir oda da böyle toplanıyor Ölümden uzak, canlı ve özensiz. Kuşların meydanlara birikmesi gibi Parlak nice mimikler eflatuna boyanıyordu Sesler karışıyor,kaşlar çatılıyordu Güneş aynı günü zevkle öldürüyor Kadehlere dolduruyor ve sunuyordu yıldızlara Sanki yıldızlar bir şeydi! Küçücük küçücük gözleri süslemeye yeter miydi? Ah o yıldızlar ! Yasalar içinde horlayan uykular Tımarhaneye dolan akıllar Nerde ne varsa şimdi neye yarar? Hepsi üzgündü mumlar kadar Ve geceye dolup dolup ağlıyordu ya damlalar. Gerçi her şey insandı- İnsanca kalamadılar diye üzgündü dünya halkı,hakkı. (Meral Meri) |
gözyaşlarımla tek tek suladım umut bahçesinde çiçeklerimi
çocuk misali sevindirir umutlar başka anlayan yok halimi
hafif acıları konuştum yürek yakan derin acılar dilsiz kaldı
insanlıkla çelik çomak oynayanlar insanlığı tarif edebilir mi