Tenimde hüzün giymiş yıllar ütü istemezHer şiir ayrı bir devrin sureti gibidir İklimler değişken ruhumuzun kalıntıları ile dolu dolu Ay_az gece doğumlu yakamoz ölüm gibi ömür Varsın tenim hüzün giysin Yeter ki gözlerimi yorgun yıllar örtmesin Nice kırılgan naif kadınlar,,,, Örselenmiş ömürlerinde esir Çiçek yarası tenleri buruşuk emprime giyimli Varsın tenim hüzün giysin Yeter ki gözlerimi yorgun yıllar örtmesin Her kadın rüzgâr’da savrulan,,, Bir avuç külde ömür gibidir Koynunda şiir kanatlı melekler saklı Umudun yakarışı dilde dua Rahmet rahmet yağıyor Aynalara küsen yiten bir devrin kadınlarıdır onlar Sırtında ömür yorgunu senelerin yükü Çivit mavisi gözleri kederli Varsın tenim hüzün giysin Yeter ki gözlerimi yorgun yıllar örtmesin Sen ey! Şair giyimli sırlı mısralarda gizim Nereye baktığın değil neyi gördüğün önemli Ben seni gördüm sırlı bir avuç mısrada Sen ise! Varlığımı teni hüzün giymiş yıllara gömdün Varsın tenim hüzün giysin Yeter ki gözlerimi yorgun yıllar örtmesin mahmudiye düzkaya |