Şair Cesedi...
Topraktan önce kağıda gömdüğü şeyler vardır şairlerin,
Inançlar gibi, hayaller gibi, Ağlayanı tek cesetler gibi. Fotoğraflardan önce, Kağıtlara iliştirdikleri dünleri vardır mesela. Toprak bir evin önündeki çocukluk gibi. İki satır arasına sıkışmış bir dut ağacı gölgesi gibi. Toprağa, kağıttan önce sarılmış bir anı gibi... Tozlu rafları vardır şairlerin Dokunmaya cesaret edemediği kimselerin. Sonra birini sever bir şair. Hükmedemez kağıtlara Bir el şiir yazmaya başlar etrafında Mürekkep kılar tozlarını rafların Kafiye kılar özlemini yılların. Ne kadar sevdiyse, o kadar sürer şiir. Her dizesi, ayrı bir hayal kırıklığı taşır. Şair susar... Asgâri umutlara bürünmüştür raflar Kadran esiri olmuştur o elin, yıllar esiri. Şair satır aralarındadır şiirin. O el ki esir alır onu. Şairi önce kağıt, Sonra toprak kucaklar. Sen yaşarsın. Onlar yazdın sanırlar... (hazal) |
Yaşamakta güzel her noktanın ardından.
Ümit Kalkan tarafından 12/8/2014 11:02:01 PM zamanında düzenlenmiştir.