Hangi gündü bilmem ve hangi saat.
Kapandı gözlerim, ölmüşüm meğer.
İnşallah düzelir, halim çok berbat.
Kesildi sözlerim, ölmüşüm meğer.

Veda mı ettim ki kendi özüme,
Canımın yarısı iki gözüme,
Dönüp dünüp bakan solan yüzüme,
Oğlumla kızlarım, ölmüşüm meğer.

Bir kara deftere sattılar beni.
Derin bir kuyuya attılar beni,
Ateşe varmadan tuttular beni,
Soğuğu özlerim, ölmüşüm meğer.

Sevabım göğsüme gelip yapışan.
Günahım sırtımdan boynumu aşan.
Defterim kabarık, halim perişan.
Nasıl da sızlarım, ölmüşüm meğer.

Tartıya binince yırtarım sandım.
Ömrümü görünce tutuştum yandım.
Birisi seslendi birden uyandım.
Rüyamda izlerim. Ölmüşüm meğer.

Ne kimseye atar, ne de konuşmam.
Hakkım olmayana asla yanaşmam.
Artık hayır ile benim buluşmam.
Tutuştu dizlerim. Ölmüşüm meğer.

Zekeriya duman