Buzul çağından gelmiş/tin
Bin yıl! geçmişi yaşamış/tın
Geleceği gördüm! Bir gün!
Yeşil elbiseler,giymiş/tin
Bahar;olduğunu söylemişler/di adının
Yeşile boyanmış/tı içim

Erimiş di buzdan kalbim
Parmağım la ilk defa dokunuyordum
Işığı görmüştüm senin gözlerinde
Uyandım!
Baktım etrafıma sen yoksun

Binlerce yıl,daha şimdi karanlıklarda/yım !
Üşüyorum !

Kalan son takvim yaprağı!
Mevsimsiz soğukları gösteriyor!

Şimdi gül bahçesinde
Dikenlerini dökmüş hayata Gülümseyerek bakan
Sen bir gül goncası,sın
İçimde mevsimsiz çiçek açtıran ..

Sen bir sır perdesi gibi
Hayat sahnemde perde dedin
Sessiz oyuncusuydum son sahnenin .
Sen se hayatın yönetmeni

Hayatımın sonatı olmuştun
Nadide gülü Aşk bahçemin
Serenat,ı oldun gönül sazımın..

****( Cangülüm )****
Nebahat KILAKAY

(Teşekkür ederim can dostum katkılarından dolayı )