Islanıp çürümüş ahşapları hatırlatıyorsun bana.
Güven vermiyorsun kimseye.
Çünkü güvendiğin herkes kadardı gücendiklerin.

Sayamadım.

Rakamlarca mı, sayılarca mı ?
Ne yazık. Noktası virgülüne kadar güvendin..
Ama tüm imlâ kurallarıyla vazgeçildi sözlerden,
Eyvallah ettin.

Sükûta râm oldun.
Kelamın yok, benim gibi münzevi.
Dünyalık duaların.
Hiçbir tecvite uymadın.
Peki bu sekte neden?
Kesildi sesin...
Kutsal bir mabet mi olmalısın zâir olması için?

Tenasüh yok itikatınca,
Ama ruhuna sığınacak adam gerek.
Suç, istemek bunu da yazın.
İyiden iyiye dolaştı günahlar silsilesi.
Yazın, bir köşeye ruh adam yazın...

Arama günah keçisi, dengesizdir terazi.
Düşüncelerinle hezeyandasın.
Dimağındaki ağrının eşsiz tadını,
Başka bir alemde tatmayacaksın.
Düşündükçe varsın, bazen yokluk yerine ziyandasın.

Bir gülüşle.

Çıkamadın, hâlâ tahayyülattasın.
Kandırma kendini.
Azap veriyor sana, ne için buradasın?
Sen!
Aynadaki kadın, artık kaybolmalısın...


_Efruz Merve Yıldırım
11.06.2014 (21:47)