Artık ağlatmıyor beni
su sesi, yanık kağıt, sararmış resimler,
boş oda, kopuk salıncak, yarım simit,
terkedildiğim şehrin sokaklarında yalnız dolaşmak
kuş seslerinin eşliğinde.
Ağlatmıyor beni kayalara çarpan rüzgár.

Artık ağlatmıyor beni
isim benzerliği, çiçekli ayraç, papatya kokusu,
saç teli, el örgüsü kazak, ahşap masa,
kalbime gömdüğüm hatıraların başucuna oturup
sevda şarkıları dinlemek.
Ağlatmıyor beni gözlerinin rengini düşlemek.

Artık ağlatmıyor beni
düşmek, kopmak, kırılmak,
sahipsiz kalem, sürgülü kapı, taş duvar,
eski fincanlardan kahvemi yudumlamak
gün batarken bahçemde.
Ağlatmıyor beni ölmeden önce sana bakmak.

Artık ağlatmıyor beni
yollar,insanlar,martılar,
garlar, iskeleler, sirenler,
ellerim ceplerimde seyrettiğim bu şehrin
beni görmez umursamazlığı.
Ağlatmıyor beni hayatın seyir defterini okumak.