SAVULUN
Kalkın gözlerimdeki perdeler,
Çıkın kulaklarımdaki tıkaçlar,
Ellerimdeki kelepçeler, ayaklarımdaki prangalar savulun!
Kanatlanıp yükselmek, uçmak, uçmak istiyorum.
Konulmamış dallara konmak,
Koklanmamış gülleri koklamak istiyorum.
Gün doğarken sabahları,
Kaldırıp katran karası yorganını gecenin
Ta yüreğinin içine bakmak istiyorum.
Ne kadar kir, kötülük, dert varsa,
Bir çırpıda süpürüp atmak,
Gecenin kuzgun karası gönderinde,
Pırıl pırıl bir ışık, berrak bir aydınlık olmak istiyorum.
Gerekirse bulutlar ötesinden esip bora, tayfun, kasırga
Düşmek istiyorum kavruk topraklara yağmur yağmur.
Bırakın kolumu, kanadımı savulun, yol almak istiyorum.
Ecel kağnısını durdurmadan kapımın önünde,
Bırakın yakamı korkaklık, beceriksizlik, umursamazlık, umarsızlık!
Tırtıl olup has ipekten kozalar örmek istiyorum gönüllere.
Öpmek toprak kokan nasırlı elleri doya doya,
Masumun bükülmez dizbağı, güçlü kol desteği olmak istiyorum.
Ve dünyanın dört bucağındaki tüm çocukların
Gözyaşlarını dindirmek istiyorum.
Şöyle bir omuz verip tüm kötülüklerin kalın surlarına
Bir bir temelden yıkmak istiyorum.
Savulun, savulun, canavar gözlü, dev ağızlı, ejderha dilli ne varsa,
Hepiniz, savulun!
İnsan gibi insan olmak istiyorum!

31 ARALIK 2005
( Saat 09.00 _ 10.30 arası.)
GÜNAY SARAÇ