KARANLIKLAR MI BENİ ÇOK SEVDİ
Hüzün kokar sokaklarımda
Mutlululuğun izi yok Arasan da bulamazsın Onu buralarda gören yok. Sevdik, sevdikçe yandık Toz pembe rüyalara daldık Gerçeğin soğuk koynunda uyandık Geçip gitmiş yıllar anlayamadık. Umutlarımız un ufak olmuş Elimizde kalan ufacık kırıntısı Elimize yapışmışıp kalmış Onun da hatırı sayılır bir kısmı Bana demeyin karamsarsın diye Beceremem bu saatten sonra iyimser olmayı Herşey yolundaymış gibi davranamam Uçurumun kıyısında giderken Geçmişe bakınca karanlık görüyorum Geleceğe bakınca karanlık görüyorum. Karanlıklar mı beni çok sevdi Yoksa ben mi onlardan ayrılamıyorum Bunu da hiç bilemiyorum. DURAN ATİK. |