Yedi Güzel Adam
Bardaktan boşalırcasına bir rahmet,
Gök gürültüsü süslemiş kulakları, Cumbalı pencerede sessizce duran adamlar… O adamlar ki, içinde kıyametler kopar, Bir elif gibi dik ve yalnız… Gözleri, gökten inen rahmette, Ruhunda büyük bir sürur… Kalemimden yansıyan, Unutulmayan adamlar… Sinesinde yanan alevler, İçten içe bir ah… Sönse de tekrar eden, Yüreği büyük adamlar… İşte muştu, işte haykırış, Hayata bakış, zamana sunuş… O’ndan ne gelirse ele, Boynu kıldan ince… Yolunuz açık olsun, 7 güzel adam… |