MASAL GİBİ
Sarınca dünyanı kapkara duman,
Güneşe yaklaşmak istersin o an. Çareden umudu kestiğin zaman, Ölümü dilemek olmuştu duan Aklıma geliyor dünü anarken; “Şimdi uyumanın zamanı” derdin. Yorgun kalbin cayır cayır yanarken, Seni gece gündüz uyutmaz derdin. Bir masal gibisin; bir var, bir yoksun Umudu, ararken yitirdin gittin. Bizi bırakarak anadan yoksun, Bütün dertlerini bitirdin gittin. Ağıt yakamayan dillerimizle Ağladık, ağladık, sıcakken yara Sevgiyle tuttuğun ellerimizle İndirdik korktuğun karanlıklara. Kimse üzmemiştir seni ben kadar Geldim de bana ses vermiyor kabir Kim benim derdime yanar sen kadar Şimdi kime desem derdimi bir bir Bu gün kırkın oldu okunur mevlit Bizimle birlikte ağlar odalar Kim dedi ki sana, böyle çekip git Gönlüm hasretinle hayale dalar Coşari! Her ölüm birazcık erken Her erken ölümle şaşkınlaşırım Sen benden gün be gün uzaklaşırken Ben sana gün be gün yakınlaşırım İbrahim COŞAR |