Konuşmak istersen eğer yani dökmek için içini hazırım dinlemeye
Yoo deme asla boşver hani kan kardeş olmuştuk yemin etmiştik naber?
Saklama zaten okunuyor yüzünden kaygılısın,gamlısın birader
Sıkılmadan anlat dünya hali hemhaliz gerek yok lafı gevelemeye

Kalmadı insanda vefa,saygı, ar, edep insanlık namına bitti işte
Bir vicdanı kararmışlar var, gözleri gönülleri kapalı gerçeklere
Seslenmen nafile kulaklarına tıpalar tıkamışlar işitmemek için
Yıkılsa dünya umarsızca bakarlar onların tek çabası nefisleri için

Göğünde gönlümün tüneyen baykuşa yanmaktayım ben
Zirvesinde iken doğruluk yolunun esfeline meyleden ehli ilimden
Her zerrenin gücendiği vehmiyle bilendim iman kılıcımı Ya Hak deyu
Gel görelim Mevla ne hallere koyar halleri iman kisvesiyle sar ya hu!

Can Canan’ı arzular suya kanmak bilmeyen sahra gezgini gibi
Mecnun mu yoksa Ferhat mı, Yunus mu yoksa Şirin mi öndeki
Kim bilir kaç gönlün külleriyle yeşerdi bu tomurcuklar filizlendi
Aşk mı daha kavurur gönlü yoksa şu kızgın yakıcı güneş mi?

Ne desem boş yazgı silinmez yazı alında bak gör yazgına razı o!l
Sen sen olmadan kurudu kalemler istemekle olmuyor yazmamışsa eğer
Bir inci tanesi düşmüş derin kuyuya Züleyha’dan hesap sorma hamuş ol!
Sen beşersin malik olana eğil bil ki kibir sahibini ateş gibi yakar kül eder...

Ayşe Ciplioğlu Kaş