Söyleşi faslını geride bırakıp.
Hüznü sinemde yaşıyorum.
Geçmişin güzelliğine bakıp...
Metanetime kasti ikazlar seziyorum...

Noksan kuvvetime derman olacaktı.
Ebediyen babam kalacaktı.
Güçlükte boynuna koşacaktım...
Zor gelse günler yalnız kalmayacaktım.
Yine kimsesiz kaldım zordayım...

Siyah kaldırımların sonunda ışık görecektim.
Onun varlığıydı hırçınlığıma güven.
Ah bir hata edeni görsem kolayca sövecektim...
Halsiz kaldım zordayım...

Eksikliğimi keyifle tamamladı.
Toprağı korkmadan tanıttı.
Soluksuz vakitlerde sarılmayı öğretti.
Bana dünyayı sevdirdi.
Yine onsuz kaleme sarıldım.
Zordayım...

Ben dosta kollarken bedenimi.
Hepsinden önce çiğnedi benliğimi.
Acımasız,
Belki isteksiz serdi beni tanıttığı topraklara.
Ansızın bastırdı kederim,
Zordayım...

Memleketin anlamı
Düşlerimin baş tacı
En hisli köşemin
En yürekli sahibi...
Mecalsizliğimin sığınağı.
Ah canım babam...
Kanında değil canında nefes verdiğin
İlginle yaşamayı öğrettiğin bana bunlar revamı...
Yine öksüz kaldım.
Epeyce zordayım...