Mosmor kesilmiş bir yalnızlıktı benimkisi.
Hani kalabalık en büyük ıssızlıktır bazen.
İşte öyle...
Yeşilin ihtişamlı tonuydu talihsizliğim.
Yarin gözlerine takılmam,
Yüz göz olmadan uzak kalmam.
En acıtan bahtsızlığımdı...
Mavidendi kandırılmam.
Gün ışıyınca umutlarıma doğrulmam
Selamlamam bulutları
Güneş firar edince
Yağmurlarında ıslanmam...
Zifiri karanlıktı nefessiz mabedim.
Köşesinde kıvrılmam
Güçlükte kalemime sarılmam
Kederimi katmerleyen anılardı
Özlemle oluşan sanrılardı
Bitmişliğe nedenim...
Ölüm sarısıydı suretim.
Biçimsiz gözleriyle etrafa bakınan
Manasızlıktan kaçınan.
Yokluk çekersinya bazen
Mecburiyetler boğazlar aniden;
İşte oydu beni uzaklara savuran...
Ve hepsinin ötesinde,
Bembeyaz düşlerdi sakındığım.
Uğruna çocukluğumu feda ettiğim
Gözyaşlarıyla beslediğim
İlgiyle okşadığım
Güzel günlere isteğim...