Uçuş
Esvap derlerdi adına,
Gömlek oldu Katlayıp bavula koyunca. Saat dört, Sabah tarafından dört. Vakit geldi dedi çalarsaat, Aldırmadı ’Hadi oradan’ dememe, Çaldı da çaldı. Ses oldu sessiz evde, Olmasa da annemin şefkati gibi, Beni düşünüyor bu zemberek. Bavul elimde, Gitme, kal dercesine çekiyor aşağıya Pasaport sinsince girdi arka cebime, İtiyor arkadan, ’Haydi var yoluna.’ Giderayak bir bakış mutfağa, Aceleyle koşturan karafatma, Son pişmanlığımı da alıp götürdü. |