Sen gelmeyeceksin biliyorum
Ne tarihin tozlu sayfaları getirecek
Seni bana
Ne mitolojik olgular
Ne de felsefik ütopyalar
Bazen güneşin bile
Aydınlatamadığı yerler gibi
Karanlıkta kalacak
Hep bir yanım
Sensiz ve hikayesiz

Ellerin olmayacak biliyorum
Mevsimler sırasını şaşırmayacak yine
Çocuklar hep aynı duaları edecek
Gazeteciler köşe yazarları
Hep aynı kalemi aynı dili konuşacak
Politikacıların yalanları
Yerden göğe uçuşacak
Depremde mahsur kalanlar
Kaldığıyla kalacak
Hayat hiç acımadan
Her günüme bir 86400 kredi
Daha akıtacak
Ama sen
Sen yine gelmeyeceksin

Ve ben
Sensiz yaşayamam desem de
Azrail yine gecikecek
Nöbet tutması gereken yere
Unuturum desem de
Zihnim oyun oynayacak bana
Sanki çocukmuşum gibi
Teselli edecek gibi duracak bazıları
Hep aynı kelimelerle
Zamanla geçer diyecekler
Ama sen zamanla da gelmeyeceksin
Biliyorum

Daha dün baktığım
Kömür karası gözlerini hatırlayacağım yine
Dudaklarım kuruyacak
Üşüyeceğim
Otururken bir köşe başında.
Elimde sigaramla
Yalnızlığıma üfleyeceğim yine
Oysa çocukken olduğu gibi
Üf deyince geçmeyecek
Bu acı
Çünkü seni her içime çekişimde
Bir daha gideceksin
Ve biliyorum
Bir daha hiç gelmeyeceksin.

Artık gel diyemeyeceğim
Ne akan gözyaşımla
Ne de kalan saflığımla.
Kaderciler türeyecek etrafımda
Sanki kader denen şey
Bütün kötülüklerin sorumlusuymuş gibi
Kimse kendinde suç aramayacak
Hayat kısa gelecek artık bana
Nefes almam zorlaşacak
Etrafa bakışlarım tozlaşacak.
Hiç olmayacak hayaller kuracağım belki
Hiç de olmayacak zaten
Her şeyin ilacı olan zamanı
Doktorlar reçeteme yazmayacak
Çünkü seni bir tarafa
Beni bir tarafa atacak
Umutsuzluk sırtıma binecek eskisi gibi
Yine mahallede dedikodularım çıkacak
Anlayacağın bitecek her şey
Kalbimin sağdan doğduğu gün
Ve biliyorum
Kalbim sağdan doğsa da
Ve solumdan ölsem de
Sen yine gelmeyeceksin...