AKASYALARAkasyalar açardı bizim sokak boyu Kapı önlerinde otururdu kadınlar kızlar Akşam üstü olunca koyu bir muhabbet Ilık bir sarhoşluk getirirdi rüzgar Çocukluğumun yurdudur o sokak Ne zaman kaybolsam yolum oraya çıkar Ne koşuşan çocuklar ne çay içen kadınlar Beni yalnızca asırlık akasyalar karşılar Dünyanın bütün sokaklarından geçtim Aradım içimi arındıracak mutluluğu Dünyaca zenginlikleri gönlüme döktüm Bir nefes akasya kadar bulamadım huzuru Sırtımı yaslayıp yumunca gözlerimi Kuş sesleri çocuk çığlıkları çay kaşıkları Ne müthiş bestedir terennüm eder Şırıl şırıl akar akasya yaprakları Çocukluğumun yurdudur o sokak Ne zaman kaybolsam kendimi orda bulurum Zaman ruhuma akan eski bir ırmak Akasyalar açınca ölümsüz bir ruh olurum |
nasıl naif bir iç çekişti bu böyle
bayıldım şiire...
kutluyorum
sevgiler...