Reng-i Suskun
Dudaktadır rengi
Titrer yalnızlık sözsüz Ses yok uzaktan el ayak suskun Şahit zifiri gecenin Ocağa düşmeyen dert Hangi aralıkta bıraktın yükünü Gölgeler toplamadan güneş sofrasını Zincirlerinden kurtulan sızı İç damarlarda yüksek doz Kuruntunun güzelliği Solgun aynalarda akis İnsanların hatıra artıkları Donan hayat gölü baştan başa Gülücük buz kesmiş ayaklarda Esneyen gece uyumadan Unutmadan topla düşlerini Kedere kapanan kapılardan Girmesin korkular içeri Kıpırdanmaz suskunluk Asık rengi dudakta Titrer yalnızlık |
ne dudak kalır
ne tasa
ne yasa
işte o zaman
gör ki akıbet
nasıl şaşa
ve düşünür, düşünür
durur...
sonun da
bulur umulur ki
aşkın gerçek rengini...
Güzel şiirdi çok bende okudum ve bu böcekli olan şiirini kutlarım selamlar abisi...