SEN YOKSUN......
Kafamızı kırıpta kol kola gezdiğimiz
Yollar da seni sorar, içim yanar sen yoksun. Şu köşenin başında muhabbet ezdiğimiz Yıllar da seni sorar içim yanar sen yoksun... Susmanın gizeminde lav olurken hislerim Beynimden yüreğime ilerliyor sislerim. Nerde bir kahve içsem fincanını süslerim Fallar da seni sorar içim yanar sen yoksun... Artık soğuk günlerde görünmezsin köşede Yoksun ateş yakarak aldığımız neşede. Hatta verip sırtını yaslandığın meşede Dallar da seni sorar içim yanar sen yoksun... Senle tüketir oldum günümü ve geceyi Şimdi bir ben bilirim çektiğim işkenceyi. İnan zarfa sığdırsam yazdığım şu heceyi Pullar da seni sorar içim yanar sen yoksun... ÜNSÜZ... Not; Vaktiyle, şu yalan dünyadan göçmüş olan bir dostuma.... |