3
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
2029
Okunma
Her günün sonunda başlayan bir hüzünle
Sabahı dar ederek
Kızıl,kadife bir aydınlıktan
Güneş bir başka doğar İzmir’e.
Özlemle, sevgiyle sarıp kucaklar koca kenti.
En güzel kokularını yüklenip gelmiş
Rüzgârları takıp peşine
Usulca dolaşır sakak sokak,cadde cadde.
Martılarla,balıklarla şakalaşarak
Ve saatlerce en yükseklerden bakarak
Sarar sarmalar ölümsüz aşkını.
Gece ufukta belirirken sessizce
Sevgilinin o eşsiz güzelliğine
Biraz da uzaktan bakmak gayretliyle
Büküp boynunu,
O güzelim turuncu rengiyle
Asılı kalır havada
Kendi güzelliğini seyreder lacivert sularda
Ve neden sonra
Yeniden başlayacak bir ayrılığın hüznüyle
Kocaman bir portakal olup ,
Usulca düşer İzmir’in lacivert kucağına.
Canan Yönter
5.0
100% (2)
Cevap Yaz