Kaç Bahar Yaşadın
otururdu dört duvar arasında cama yakın
saçları kumral gözleri kestane parmakları sırça kaşları dolgun yanakları al uyur uyanırdı olduğu yerde dertlerini örük yapardı saçlarına suskundu dili yoktu ağzının içinde düşmanını dost bilip koşardı yardıma düşmanda yoktu ya sakınmazdı sözünü doğru bildiğinden sevmekti suçu götürülürken darağacına hep bakardı yola bakan tek pervazlı pencereden kaç tren geldi geçti yolcuları neredeydi kimlerdi hangi ayak sesiyle irkilirdi bilinmez ama hep bakardı derin bir uçurumdu bakışlarında kaybolan dalıp dalıp giderken camın göbeğinde yıllardan sonra aynaları ters çevirir aynalarda yalan sevdaları on yedi yasının umudu canlanır kaçak aşkları yağmurlarla evlilik mutluluk muydu ayrılığa uyumsuzluğa ayak mı lodosla çalkalanan dalga dalga sevmek yasam felsefen olsa da güven mi kaldı insanlarda dostlukların anlamımı var artik yaşadığını kar say yaşamadığını yaşa bir dahamı geleceksin dünyaya uyan bak tomurcuklar durmuş çiçeğe nedir bu dalgınlığın seyyah olur gezersin bilinmezliklerde toprak gebe yeşile hala olduğun yerdemisin tut elinden yüreğinin ince ruhlu inci tanesi bakışlı kestane gözlü kadın ilk gençliğin aşklarından kaç aşk kaç yaz kaç sonbahar kaç bahar yaşadın Cemal Karsavran |