gökyüzünün
benim olan tarafında
güneş sancılı

ellibeş ceset duruyor
uykumun kenarında
taşların suya dokunduğu yerde
bıraktım rüyalarımı Cumeyra

tekneleri kefen rengi boyuyorum
yeni bir dil konuşuyorum
bizim oraların kumunu getiriyor
rüzgár
kokunu alıyorum Cumeyra

çocukları yuttu deniz
tahta parçaları kaldı suyun üstünde
ve bir bez bebek

dün
bir kılıç balığını çektiler karaya
ben çok yakındım ağlamaya
bir göç sancısı bağrıma saplandı
gücüm yetmiyor çıkarmaya
ellerini özlüyorum Cumeyra

bir balıkçı bağışladı beni sana
ekmeğini bölüşüyor benimle
kalbini de
"denizden çıkardığım en güzel şeysin" diyor bana
Allah büyük Cumeyra

gökyüzünün
benim olan tarafında
güneş sancılı

kumsala oturuyorum
düşlediklerimiz burada da bizden uzak
beraber söylediğimiz mutlu şarkının nefesi soğuk
işte burada hayat böyle
azaldıkça azalıyorum
gözlerinden kuş sürüleri gönder
çoğalt beni Cumeyra

giderken verdigin çöl çiçeği
unuttuğum cenneti hatırlatıyor her kokladığımda

ellibeş ceset duruyor
uykumun kenarında
taşların suya dokunduğu yerde
bıraktım rüyalarımı Cumeyra

senin için dilediğim kanatları
getirince rüzgár sana
durma uç
göklerin sonuna kadar uç
bir ağacın külü bile olsam bul
bul beni Cumeyra