SANMAKİSanma ki Volkan olsan alevlerin yakar beni yirmi dört yıl yanmışım için için senin haberinde mi sanma ki dağ olsan kalırım altında aldığım nefeslerden dahamı ağırdır senin kayaların sanma ki kırarsın kolumu kanadımı kullanmakla bana karşı evlatlarımı ben ne karlar eskittim ne fırtınalar kucakladım ne seller altından geçtim sanma ki boğarsın beni bir kaç damlan da ben ne acıları yaşamışım uyurken kainat ne sabahlara açmışım yağmur gözlerimi ne kasırgalar estirmişim yüreğimde uyurken dağlar denizler şimdi oyuncakmı sandın ellerinde kurduğun geç onları sen bir kalem ben geliyordum sen daha bu yollara girerken şimdi mum mu yakarsın kınamı istersen halay çek istersen ağıt dök ben kayıp yıllarıma çekmişim çoktan kalem ben çınarım çınar evlatlarda bende dal sen yaprak tın düşüyorsun dalımdan hayat yeniden başlayacak ne ben ne sen geçmeyelim aynı yoldan hatırı kalmamış saygısı kalsın karşılaştığımız zamanlarda geçmiş yirmi dört yılın en azından Gezgin_Sair |