KÖMÜR KARASIEvimizi sarmayacak mı kömür kokusu Simsiyah ellerinle burnuma dokunup gülümsemeyecek misin ? Gece vardiyaya giderken beni seyredip dalmayacak mısın hayallere babam .... Acıyor solum tarifsiz Karaya bulanırken yüzlerce kefen Donuyor akmayı unutmuş yaşlar Feryatlarda irkilen birkaç anı Hangi zamandı Gözlerin son kez bir birine deydiği Beklenen bir ecele Gün be gün yeniden gitmekti Taktiri ilahi konmuştu adı Sorumsuzluğun ardında gizlenenlerce Toprağa damla damla düşüyor gözyaşı Henüz beş yaşında Çınarını kara kömüre gömmüş Artık gelmeyecek buram buram kömür kokan ekmeği Babası bir daha yorgun adımlar ile merdiveni çıkmayacak Yüzü asla gülemeyecek anasının Kömür karasında harcanan ömürler Kocaman bir karanlığı paylaştılar bir ömür Son bir bakışla veda ettiklerini bilmeden güneşe Azraillerini alarak girdiler ihmal çukuruna Paylaşmak üzere sinsice bekleyen felaketi Bir kıvılcım aldı başını yürüdü Kara bir duman sardı etraflarını Sıkı sıkı tutundular bir kırıntı umuda Bile bile son nefeslerini vereceklerini Dışarıda arkadaşları zamanla yarışırken Tükenen ümitler ile son namaza durdular Bir avuç çamur ile alarak abdestlerini Kara ölüm secde ederken çöktü üzerlerine Her çıkan sedye ile ümitler yitip gidiyordu Soluk alışlar son bulmuştu ACININ YÜREKLERİ DAĞLADIĞI BİR AN ….. |