ÜMİTLER
Mosmor kesilmiş bir yalnızlıktı benimkisi.
Hani kalabalık en büyük ıssızlıktır bazen. İşte öyle... Yeşilin ihtişamlı tonuydu talihsizliğim. Yarin gözlerine takılmam, Yüz göz olmadan uzak kalmam. En acıtan bahtsızlığımdı... Mavidendi kandırılmam. Gün ışıyınca umutlarıma doğrulmam Selamlamam bulutları Güneş firar edince Yağmurlarında ıslanmam... Zifiri karanlıktı nefessiz mabedim. Köşesinde kıvrılmam Güçlükte kalemime sarılmam Kederimi katmerleyen anılardı Özlemle oluşan sanrılardı Bitmişliğe nedenim... Ölüm sarısıydı suretim. Biçimsiz gözleriyle etrafa bakınan Manasızlıktan kaçınan. Yokluk çekersinya bazen Mecburiyetler boğazlar aniden; İşte oydu beni uzaklara savuran... Ve hepsinin ötesinde, Bembeyaz düşlerdi sakındığım. Uğruna çocukluğumu feda ettiğim Gözyaşlarıyla beslediğim İlgiyle okşadığım Güzel günlere isteğim... |
bir ara bitsede kurtulsak diyesim geldi.
......r