UMUT
Bir yapraktı şimdi gençliği...
Dalından kopan bir yaprak gibi süzülmüştü yuvasından uzaklara. Gurbet diyorlardı adına da Sığımıyordu tüm özlemler bu kısacık tümceye. Epey zaman geçmişti Söz geçiremedi yine düşlerine Bir sokak arasından gelecekti gözü yaşlı anası Sırtında yoksulluğun korunağı paltosuyla Saracaktı yavrusunu Dalında büyüyecekti yeniden Kucaklayacaktı iştahla Tebessümler can bulacaktı suretinde Genişce çekecek nefesini, Anlatacaktı olan biteni Ansızın öpücükler konduracaktı elma yanaklarına içten, en derinden... Heyhat! Bayat gerçekliğin tokadını yiyerek sarsıldı Mesafeler kor gibi düştü içine Alevlendi çok geçmeden Cayır Cayırdı içeri Düşüncelerini dağıtmayla başladı sitemi Güzelce okşuyor Sonuçsuz kalıyor. Birde yoruyordu Umutlar... Yinede olmuyordu onsuz. Kötü zamanda dost oluyor Mutluyken bitap düşürüyordu. Cevapsız kapadı gözlerini. Kim bilir? Uyumak yağmur olur Ferahlatırdı içerisini... |