MEHTABIN SESSİZ DERİNLİKLERİNDEBir rüyaydı sanki yaşanan mehtabın sessiz derinliklerinde Sana uzanan yitik düşlerimin Henüz güz mevsiminin ortasında idik Bir hayaldi buluşmamız mehtabın sessiz karanlığında Asla sevinmedim ne kışta ne baharda... Seni hep sayıkladım kırık düşleri andığımda Yüzüm sonsuza dek solsa aklımı alsa da... Alev olurum bazen yanardağ gibi Semayı aydınlatan o güler yüzün kızarsa Kimseler bakmadı senin baktığın gibi bana Yokluğundur her zaman beni üzen Bazen de sönmüş bir kor olurum sabahlarında... Her zaman aşkın yüreğimde tek sızım Şimdi ise karanlığında hep yalnızım Ağlamak sızlamak hak getire nafile İçime hüzün yağmurları aksa şimşekler çaksa bile Bir rüyaydı sanki yaşanan Mehtabın sessiz derinliklerinde... Behçet Bük 352/24.5.2014 |