İnsanlık nereye gidiyor böyle
Nerde eskilerin cevherleri nerde
Sükunet olmuş dalgalar hasretle
Alınma sevgili varsın elveda günlüğü ile
Nasıl hayat kırık yaprakları ile
Aşıklar kopuyor sevdasından
Umutlar tükeniyor dirhem dirhem aşkından
Gözyaşları süzülüyor su misali gökyüzünden
Dur değme yar gönlüme duruyor orda leken
Bir ümit ver bana yeniden
Yüreğimi yakmadan incitmeden
Gözlerimi akıtmadan sel etmeden
Sev işte sev beni yeniden
Hasretinle gözlerim arıyor senı camlarda
Gökkuşağı anlatıyor biliyormusun bizi aşk-ı vuslat’a
Kalemim yazmak istiyor seni ayrılık çalınca
Yazamıyorum edemiyorum sensiz doğada
Kal yanı başımda başımı yaslayayım sana
Yumuşak işte seyrek doclarına
Elime aldım kalemimi yazıyorum seni boş olsada
Günlerimizi geçen saniyelerimizi
Anlatıyorum yar sayfalara seni
Tükenmek bilmiyor mürekkep sanki
Ağlıyor oda benim gibi
Senden ayrılışımızaaa kırık kalbi
Seni seviyorum derdin ömrüm nerde şimdi
Seviyorum dediğin sözlerin hanii
Kaldırım taşlarına adını yazıyorum
Yanına kalbimi koyuyorum
Sahibi sen isen kaldırırsın kalbimi yerden
Şayet sevdi isen Kalbim sensin ezelden
Hata olur aşk’da sevda yollarında
Gel gel al yüreğimi at istersen toprağa
Ne tükenirim seni severken
Nede yaşarım sensizken
Ayrılık doğmasın bari bizim aşkımıza …

ŞİİR AYRILIK DOĞUYOR AŞIKLARIMIZA
YAZAR ŞAİR HARUN AYSEL!!