Ortak!
En kalabalığında,
En yalnızı oynamak ne kadar zor be… Ortak! Bazen O kadar çok yıkılıyor ki, Umutlarımın maviliğine bu şehir Ne kadar çekinsem de, hatta çekilsem de Hiç yakamdan düşmeyen sızıdır İstanbul. O can alıcı, kuduran denizler bozması Kaç teni aldı koynuna? Geceleri kötürümden de kötü, Zifir karanlığına? Koynunda yılanı da besledi, yalanı da bu şehir Öfkem aldı gitti masumiyetimi Örselendi düşlerim, Çalındı birçok kez gülüşlerim.. Kaç kez çarpıştım, İğnenin bile yere düşmediği bu şehirde kendimle Ve çok defa sorguladım, kaç defa kendimden kaçtım Oysa bende aşka açtım… -Sahi Ortak! Dayandığı zaman; bıçak değil, ellerin keskinliğidir. Biraz da tüm işlenmemiş yalnızlıklar… Orhan AK |
Beğeni ile okuduğum,
mana ve anlam bakımından,
her satırında ayrı bir anlam ifade eden,
tek kelime ile muhteşem bir şiir.
Saygı ve sevgi selamlarım ile