Bu Kalp Benim
Göremeyeceğin kadar uzaklardayım..
Aklına gelmemişken henüz.. Karanlık bir gecenin koynundayım.. Sen uyunmamışken henüz.. Çevirdim kapkara gözleri yüzüne .. Anlamadan sevmeyi anlatamadı gözlerim.. Titrerken elim.. Anlamadın içimdeki koca yalnızlığı.. Her gidişinde umursamaz bir havayla Soramadım "neden" diye bir kere.. Sevmek iki kişilikti derken babam .. Kanardı bu kabuklaşan yaram Dünyaya diyecek sözüm yokken Hiç gelmediğin gidişini kutladı gönlüm Geçen yine geçti o "başkası" Senin için ömründe ömrünce bakılası.. Yıkılmadan direndim ateşe Karaları bağlasa gözlerim Oturur ağlamam senin gibisine Ben yok olamam .. istesende artık olmam sensiz senle.. Saklamam yürek denilen kafeste seni.. Haydi al .. Özgürlük senin Yol senin Ama .. Ama .. Bu kalp benim.. |
Şizofrenik
Hala sen varmışsın gibi İki yastıkla yatıyorum..
Kimseye söyleme gidişini, ben söylemedim.
Elimde senin siparişin olmayan torbalarla geliyorum eve..
Ağlaya ağlaya öpüyorum yattığın yastığı yorganı
Sanki beni az önce öpücükle yolcu etmişsin gibi çıkıyorum sokaklara..
Üst komşuya hava atarak, bir fiyaka bir görsen..
Ne garip bu insanlar!
Bütün mahalle, hatta alttaki bakkal bile seni geçen Kasım öldü sanıyor...
Ne garip bu insanlar! Hala her sabah bana selam veriliyor.. Sanki yaşıyormuşum gibi..
Not:Şizofrenik duygular besliyorum sana, içinde menenjit geçirmiş bir çocuk masumiyeti,sade değil.. üstüne beddua gözyaşları serpili,dıştan içeri değil,içten dışarı çıkan Aşkın eseri...