kafamı duvara vurmadan tanıyabilmek seni...
beyninin içindekileri anlayabilmek...
ve yitirmeden yüzündeki anlık tebessümü
bütün saatleri öylece dondurabilmek için
çıldırasıya paraladım kendimi...
lanet olsun
artık sigarayı üç pakete çıkardım günde...
olsun gülüm olsun
ne olacaksa olsun...

DUYGU ya



bakıp anlayamamak
görememek ne kötü...
çaresiz kalmak ya da
ya ne bileyim
içinde bir şeyler vardır
umarsızca dolanır
ne olduğunu bilmezsin...
sonra
anlam vermeye çalışırsın
-umutsuzca-
rankler verirsin olmaz
sayıları denersin
keza aynı..
ne bu kardeşim diye
atılırsın çoğu zaman
-bilinçsizce-
cevap bulamazsın
çünkü dünya böyle
sorular hep sana sorulur
ve ömrün boyunca
bir kelime duyamazsın
cevap niyetine
karanlık içine çeker
sonra seni
çıkış ararsın
aydınlık
uzakta kalmıştır oysa
kafanı duvara vurmak
anlam kazanmış olur bir anda
beyninin içindekiler
ulaşılmaz olur
bir parça tebesümden uzak
biraz olsun vefa umarak
günlerini geçirisin

daha da karanlık...
aslında aradığın şey
yanıbaşındadır
uzanabilsen...
seslenebilsen..
korkarsın...
incitmekten korkarsın
sigara mı
şarap mı bilmem
ama
teselli etmeye çalışırsın
kendini...

uçurumun kenarında
bulursun her defasında kendini
atlamak
cesaret işidir...
yapamazsın
hani ölümü bile
göze almıştın oysa
bir bakarsın
her şey yalan
gözünün önünden
BİR DUYGU SELİ GEÇMİŞTİR
AMA
ISLANAMAMIŞSINDIR...