Soruyorum KendimeYalnızlığın adı ne olmalıydı ki Bunca sıkıntının içinde Dirençlerimin son bulduğu anlarda Kendimden uzaklaşıyordum git gide Gözlerim bir yorgunluğun ağırlığında Ezilip düşünceler denizine sığınıyordu Bir şehrin buğusu üstümdeyken Unutmayı amaçlar ediniyordum Yürüdüğüm bu yol uzaklaştırıyordu beni Tüm umutlarımı verdim gönülden Gözlerim gözlerine verdiği sözün ardından Bu yola tek çıkmanın ,savaşmanın Serüveniyle sözleşmişti yaşamamım Adını koyamadım hiçbir zaman Hüznümü taşırken bedenimde Asiliğim bencilliğime karıştı Yürüyorum ardıma bakmaksızın |