bir kahvenin köpüğüydü belki yalnızlık,
acı bir tat bıraktın giderken...
ve içime kadar işliyor.
biliyorum hergün daha da yakacak
göz damlalarım bu yaşamın tuzu
ve senin için daha çok ağlayacağım
bir bulutun boşalması olan yağmur gibi,
içine daha çok akacağım
kötü his var içimde tutku gibi birşey
dokunamıyorum…
adsızlığı bahşediyo bu gece ve bak asil yıldızlar nasıl göz kırpıyor
aklıma geldi seni ne kadar çok sevdiğim bilmezden gelindiği gibi değil bu!
hayat güzel oyunlarını oynuyo
ve bir dilber kalkıyor ellerinde nakarat eteklernini havalandırarak
parmaklarının arasında yaşam dediğimiz şey sanırım
ve anlıyorum bu yaşamda seni ne kadar daha sevdiğimi.
meğerler çoğalıyor sanki bu hayat buram buram sen kokuyor
gidişlerin dünlerden ilelebet
ama ben sona yaklaşana kadar yudumluyorum
içim yanıyor, gözlerim kızarıyor
gerçekten seni seviyorum
sanırım...