Annem ağladığında gözlerinden som_a_cılar dökülür
Annem ağladığında gözlerinden som_a_cılar dökülür
Yağmurlar kurak yürek yangınına Düşen her damlada annemin gözyaşları İhmalin adı tanrı mı Yoksa vicdanı boşalan bizler miyiz Susma som_a/_cılar dökülür kezzabı yakıcı vicdanına Annem öyle söyler Vicdanla cüzdan yer değiştirdiği gün Kıyamet yaklaşmıştır Kaç kınalı kuzu öğüttü çarkınız Kaç yetim yazıldı yokluğun künyesine Annem ağladığında gözlerinden som_a_cılar dökülür Her damlada ömrü çalınanların hayali ile Sen uyut dizlerinde yetimleri anne Doğduğu gün kömür kesmiş kaderi Vicdanla cüzdan arasında kalmış bir avuç insan Ve annem ağladığında gözlerinden som_a_cılar dökülür mahmudiye düzkaya |
Kaç yetim yazıldı yokluğun künyesine
Annem ağladığında gözlerinden som_a_cılar dökülür
Her damlada ömrü çalınanların hayali ile
İçimiz yandı gerçekten. Ben kaç defa ağladığımı hatırlamıyorum. Kader deyip geçmemek ve kesinlikle kaza - bela önlemini almak lazım. Yoksa çok ağlarız daha. Yüreğine sağlık Mahmudiyem. Harika bir şiir bırakmışsın sayfana canım. Tebrikler.