Susmak, insanı elevermeyen sadık bir dosttur. KONFİÇYUS
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
GÖZ SARNIÇLARI
EFKARİ
5,0 / 2 kişi ·2 beğenme · 0 yorum · 775 okunma
 GÖZ SARNIÇLARI
Bu nasıl bir membaadır, garip gözlerim,
Nemlenir ne zaman, dalıversem şu ufka. Hece hece kızıl kan kusar tüm sözlerim, Öznur’umu sarmışken, kumaştan yufka. Aile, yedi dalı olan köklü çınardı bana, Kim kopardı ki bağlarını, büküldü dizler. Yaşlı babam, beş kardeş bir garip ana, Yıkıldık, açıldıkça toprakta ki dehlizler. Kapandı birden perdeler, ışıklar söndü, Köz köz oldu sol yanım, yandıkça yandı. Melekler, Öznur ile kol kola semah döndü, Göz sarnıçlarımda ki durgun sular uyandı. Ablam Öznur’un anısına EFKARİ 13.05.2014 |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
GÖZ SARNIÇLARI şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
Bu şiire henüz yorum yazılmamış.
Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 18.5.2014 21:37:55
Puan
: 10.0 / 2 kişi
Okunma Sayısı
: 775
Yorum
: 0 yorum
Beğeni
: 2 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.