BÜYÜRKEN KİRLENDİK
Doğarken saf ve masumduk.
Büyüdükçe kirlendik, Kirlendikçe öğrendik, Kimileri nefretini kustu, çelimsizliğimize, Kimileri bencilliğini kustu, masumiyetimize, Her geçen gün masumlaştırsakta Zaten masumduk ne gerek vardıki arınmaya, Kimi zaman, bir dua Kimi zaman, biraz para Biter gider tüm kirlilik ... O kömüre bulanmış yüzler, Ay gibi parlar aynada. Doğarken saf ve masumduk Büyürken kirlendik Beni büyüye bileceğim bir yere bırakın desek de Mutlu, huzurlu, güvende hissede bileceğim bir yer, Ne kadar istesek de, Burası tam bir mahşer, Bir birinin üstüne basan Dönüp ardına bakmayan Bir sürü insan. Biz büyürken kirlendik Kalplerimiz taşlaştı, gözlerimiz kör oldu. Nefes alamaz işitemez olduk. Büyümüş ama masumiyetini korumuş insanlar gördük. Hepsini dizdik düşünen bir heykelin önüne, Düşünen bizdik, seyreden onlar, Peki ya DÜŞÜNDÜKLERİMİZ... |