ÇOCUK

Kömür karası gözlerinde
Dokuz şiddetinde depremdi bakışın
Fay hattı uğramıştı
Küçücük yüreğine
Çakmak çakmak olmuştu gözlerin

Çocuk

Fırtınalar esmişti gözlerinden
Dört mevsimi yaşamıştı
Küçücük yüreğin
Kıpkırmızı olmuştu gözlerin
Her rengini yaşamıştı hayatın

Bahar gelmeden hazan vurmuştu
Hayallerine
Tokat gibi vurmuştu acımasızca zaman

Kızgın dalgalar esmişti
Gözyaşların
Saçlarının her telini uçurmuştu

Çocuk

Zamanlarından sanki on yıl birden geçmişti
Yıllarını savurmuştu
Birdenbire
nereden nereye gitmişti
Yüreğin
Ne acılar yaşamıştı
O gün
Ağlayamamıştı bile gözleri

Ellerini tutacak el bulamamıştı
Ağlayacak bir omuz
Hayallerini bile götürmüştü giderken
Babası yüreğini de götürdü
Kömür karası gözlerinde
Silinmeyecek bir deprem oluşmuştu
Küçücük yüreğinde...

DEMET