Engel Kalabalıklar
“engel kalabalıklar”
Çıktığım yokuşlar var Yıpranmış orman manzaralı Yitip giden hayallerle dolalı Her geçişim dünyaya zarar. İçimde kıpırtısız bir gece var Yürüsek biz açılıyor tüm yolları Konuşsak hayranlıkla dinliyor olanları Karanlığı içime akar. Islandığım yağmurlar var Zamansız ve umursamazlar Din desem sözümü dinler Kalbime doğru yağarlar. Beni öldüren sesler var Karışıyor boğazından katil geceye Bıraksam kendimi, inansam o anda Üzerimize doğru bir yıldız kayar. “neden korkuyorum ben bu kadar” |