yıkılmış hayatlar
gece kadar karanlık
grileşen hayatlar yoksunluklar peşimizde yaşamlar paramparça gün yok ki dertsiz geçen geceler kabus dolu yatağımda diken gülleri aradığım huzur çok uzaklarda kalpsizler şehrinde yaşıyorum sevgi nedir bilmeden sevmeyi özledim sevmeyi haykırmak isterdim haykırmak korkusuzca içimdeki sevgiyi yalnızlık beni yıkan yakan içimdeki çocuk ölmesin gülsün artık yüzümüz kan kusmasın kinler ümidim sönmesin sevsin beni hayat ben de seveyim sen de sev yıkılsın ayrılık duvarları hasret bitsin sarıl bana konuşmadan bakayım gözlerine anla beni kan ağlasa da içimiz gitme kal düşün geçen zamanı yıllar gün olmuş akıyor zaman sevmeye kalmadı gibi zaman |