BARIŞ BİR NEFESLİK MESAFE
BARIŞ BİR NEFESLİK MESAFE
dün gece limandaki deniz fenerlerini yaktım göz kırptım karanlıklara bir yıldızı yere indirdim denizden bir ışık sızdı adını sezgi koydum fakir fukaranın serveti ekmeğe gidiyor. mutlu olmaya sıcak bir gülüş yetiyor çıplak ayaklarını ısıtmaya bir merhabaya muhtaç insanlar yüreklere kin tohumları ekilmesin yaşamak için toprağa kazma vurun insan ordan geldik oraya gideceğiz peki neyin nesi bu kavga..! birlikte yaşanacak nice yıllar varken neyin nesi bu anlamsız kavga dişlerini sıkan adamın sigarasından çıkan dumanı gördüm adını barış koydum bir yanda şehirli kini bir yanda ’anadolu’ niyeti oysa bir nefeslik mesafe uzatsalar birbirine değecek elleri CEMAL TURAN 14..04..2001 |